Bron;Recht & Krom/Consument 10.08.2011
k ben een liefhebber van treinen. Helaas zijn treinen niet zo dol op mij. Want gedurende de spaarzame keren dat ik ze gebruik als vervoermiddel, gebeurt er altijd iets onverwachts of vervelends. Bijvoorbeeld: de trein gaat stuk, er is een aanrijding of er is een brand waardoor de trein niet verder kan.
De voordeelacties van de NS in de maand augustus (“Spoordeelweken”) trekken mij over de streep om het weer een keer te proberen. Ter gelegenheid van Ria's verjaardag besluiten we maandag om naar Emmen te gaan, voor een bezoek aan het Dierenpark. Ria heeft een NS Kortingkaart en met de NS Meereiskaart van de augustus-actie kan ik gratis mee, waardoor de reiskosten erg schappelijk zijn. Volgens het boekje duurt de reis van Almelo naar Emmen een uur en tien minuten. Het traject Almelo-Mariënberg wordt tegenwoordig verzorgd door Connexxion. De voordeelacties van de NS gelden niet op de trajecten van andere maatschappijen, en we weten ook niet of de kortingkaart daar wel gebruikt kan worden.
Rond 12:00 uur beginnen we dat op internet uit te zoeken. Daar komen we er niet uit en het zoeken naar het telefoonnummer van de klantenservice duurt ook nog enige tijd. Als we het hebben gevonden en een NS-dame aan de lijn hebben gekregen, is die ook enigszins in verwarring. Maar uiteindelijk blijkt de NS Kortingkaart ook geldig te zijn bij Connexxion en Syntus.
Door het gezoek en gebel, blijkt de vertrektijd van 13:21 uur niet meer haalbaar, en we besluiten een uur later te gaan. Omdat we niet ver van het station wonen, vertrekken we om 14:00 uur van huis. Maar dat blijkt te laat te zijn, we arriveren pas op het station om 14:18 en we moeten nog kaartjes kopen. Een kaartje van Almelo naar Mariënberg (het Connexxion traject) voor mij, en voor Ria een kaartje voor het hele traject. De kaartverkoop voor Connexxion wordt gedaan door de NS, en de Kortingkaart is inderdaad geldig op beide kaartjes.
De pendeltrein naar en van Mariënberg staat op het zg. Zakspoor, helemaal aan het eind van het perron. Als we er eindelijk hijgend aankomen, zien we hem nog net in de verte de bocht om gaan! Wat nu?
We gaan even op een bankje zitten en zien dan dat de volgende vertrektijd al om 14:44 uur is. We dachten dat er maar één trein per uur zou gaan, maar dat valt dus mee.
Als de trein binnen komt rijden, valt ons op dat het niet de VeenExxpress van Connexxion is, maar een trein van concurrent Syntus. Raadselachtig. De trein staat niet lang stil en spurt al gauw met hoge snelheid weg. Gelukkig zitten we er deze keer wél in.
De lijn naar Mariënberg is niet geëlektrificeerd en de trein is dus een ronkende dieseltrein, die overigens soepel over de rails glijdt. Het is maar een kippeneindje naar Mariënberg, maar door de vier stationnetjes waar gestopt wordt, komen we aan in Mariënberg om 15:05 uur.
Hier moeten we overstappen op de lijn Zwolle-Emmen, waar de elektrische treinen van de NS rijden. Hoe laat zou die aankomen? En op welk perron moeten we instappen? Hier krijgen we het verwarrende gevoel dat er iets niet klopt. Eerst zien we dat de trein naar Emmen vanaf hetzelfde spoor vertrekt als waar de de Syntustrein nog staat.
We zijn de enige twee reizigers die hier rondlopen, en de machinist ziet onze verwarring. Vanuit het raampje vraagt hij of we iets willen vragen en waar we heen willen. Dan maak ik de verwarring nog groter door te zeggen dat we naar Mariënberg willen. De man zegt tot twee keer toe dat we in Mariënberg zíjn! Dan snap ik pas mijn vergissing, corrigeer mezelf en vraag hoe laat de trein uit Zwolle aankomt. Ongeveer over 20 minuten, meent de bestuurder en hij vertrekt weer richting Almelo.
We zien vervolgens dat de trein naar Emmen pas om 15:51 uur vertrekt, dat is dus ongeveer 45 minuten wachten. De moed zakt ons in de schoenen, zullen we vandaag Emmen nog bereiken of gaan we weer naar huis?
We maken even een ommetje rondom het oude station, dat verbouwd wordt, en horen dan vlakbij een wissel omklappen. We besluiten om in de beschutte wachtruimte te gaan zitten wachten, en komen ineens tot de conclusie dat de dieseltrein op een verkeerd spoor heeft gestaan, vermoedelijk door een verkeerde wisselstand! Dat had ernstige gevolgen kunnen hebben, want over hetzelfde spoor komt net de sneltrein uit Zwolle aanrazen. We controleren alle borden, en zien dat de trein uit Almelo alleen op spoor 3 aankomt en vertrekt. Spoor 2 heeft een bovenleiding en daar hoort de dieseltrein niet te komen. We zijn ervan overtuigd dat hier een ernstige fout is gemaakt. We gaan dat zeker melden aan de NS.
De stoptrein naar Emmen komt op tijd aan en vertrekt ook weer direct nadat we ingestapt zijn. De acceleratie is groter dan ik ooit eerder heb meegemaakt, en de trein raast met zeer hoge snelheid over de rails. Op sommige plaatsen bonkt en schommelt hij zó hevig dat de angst mij om het hart slaat. Vooral de snelheid in bebouwde kernen is zorgelijk. Toch bereiken we Emmen-Zuid, een splinternieuw station aan de rand van Emmen. Het duurt daarna nog een hele poos voordat we Emmen-Centraal bereiken. De tijd is 16:25 uur.
In mijn herinnering bevindt het rustige stationnetje zich direct achter het Noorder Dierenpark, maar als we uitstappen herken ik helemaal niets meer van de omgeving. Er is een nieuw stationscomplex en ik krijg de indruk dat het zich niet meer op de oude plek bevindt. En ik sla dan ook rechtsaf. Misschien hebben we niet goed gekeken, maar bij het station zien we nergens richtingwijzers naar de dierentuin of naar het centrum. Na 20 minuten lopen, zien we aan een bordje voor fietsers dat we van het centrum af lopen, de stad uit. We keren terug en komen weer bij het station aan. Daar is het ons nog altijd een groot raadsel hoe in het centrum van Emmen te komen.
We dwalen wat rond, totdat ik een herkenningspunt zie. Uiteindelijk komen we ver na vijf uur aan bij de dierentuin.
Aan de kassa leggen we uit hoe lang we onderweg geweest zijn en dat we graag nog heel eventjes de vlindertuin willen bekijken. Daar is men echter niet te vermurwen om ons minder dan 14 euro per persoon te laten betalen. En dat vinden we toch wel erg veel voor een half uurtje vlinders kijken. Omdat het om een verjaarscadeautje voor Ria gaat, betaal ik dan toch maar.
Tegen 18:30 uur zijn we weer bij het station om de terugreis aan te vangen. Er staat net een trein klaar, de deur van de bestuurderscabine staat open en de machinist is druk bezig. Ria vraagt hem waar hij naartoe gaat, en hij antwoordt dat hij maar één kant op kan. Ik vraag of hij in Mariënberg stopt, en het antwoord is bevestigend. We stappen direct in, en via de 1e klasse komen we in een compartiment met 16 zitplaatsen, waarvan een blok van 4 nog vrij is. De trein vertrekt kort nadat we ons daar genesteld hebben.
Dan blijkt al heel gauw de grootste ellende van het openbaar vervoer. Werden we op de heenweg alleen geconfronteerd met een luidkeels telefonerende en spelletjes spelende jonge passagier, nu is het een familie van vijf personen die twee blokken van 4 plaatsen vóór ons in beslag heeft genomen. Vooral de kinderen zijn enorme etterbakken, ze maken constant lawaai en blijven geen moment op hun plaats zitten. Ze rennen voortdurend de eerste klasse in en uit en vallen passagiers lastig. Op de stations stapt er eentje steeds uit om op het laatste nippertje weer in te stappen. De ouders lachen alleen maar om de grappen en grollen van de kinderen, zeggen af en toe dat ze op moeten houden, maar grijpen nooit daadwerkelijk in.
Onze ergernis is groot en slorpt ons laatste restje energie volledig op. Nu weet ik ook weer waarom ik treinreizen zo vermoeiend vind.
Als Mariënberg in zicht komt, sta ik op om de twee conducteurs te gaan zoeken. Ze zijn naar de 1e klasse gegaan, maar daar zie ik ze niet meer. Jammer, want als het aan mij had gelegen dan hadden ze de hele familie nu uit de trein mogen zetten.
Als we voor de deur van de 1e klasse staan te wachten totdat de trein stilstaat, komt ineens de ene etterbak ons opzij duwen om als eerste te kunnen uitstappen. En dat is voor mij de bekende druppel! Ik pak de jongen stevig bij zijn arm en smijt hem bijna door de hele 1e klasse coupé en bijt hem toe: “Nu is het genoeg, opgesodemieterd!”
We stappen uit en de trein vertrekt meteen achter ons. Die ellende kunnen we gelukkig achter ons laten.
Nu is het wachten op de trein naar Almelo. Het is 19:05 uur. Ria is het bord met de tabel al aan het bestuderen, en ziet dat we al om 19:14 uur de reis naar Almelo kunnen aanvangen. Ik heb weer het gevoel dat er iets niet klopt, en dat klopt ook want er komt geen trein. Ik kijk op de tabel en zie dat de trein van 19:14 uur alleen op zondag rijdt. 's Avonds gaat er maar één trein per uur naar Almelo, en die vertrekt pas om 19:49 uur. Wéér moeten we in Mariënberg drie kwartier wachten! En weer is alles om ons heen uitgestorven en nog stiller dan vanmiddag. Er is geen andere verpozing dan lijdzaam wachten totdat onze trein arriveert.
Als de trein er eindelijk is, zijn we de enigen die instappen. De machinist loopt net van de ene cabine naar de andere, en we besluiten om hem aan te spreken. Hij is zo vriendelijk om onze vraag of hij wel op spoor 2 (met bovenleiding) mag komen, te beantwoorden. We leggen uit dat we die middag in verwarring waren omdat de dieseltrein op een verkeerd spoor aankwam en vertrok. Op het bord staat immers alleen spoor 3 vermeld.
Het blijkt niet om een foute wisselstand te gaan, maar om een bewuste actie om te voorkomen dat de wissel vastroest. Dit zou elke dag enkele malen gebeuren, maar abusievelijk niet op het bord aangegeven zijn. We zijn helemaal gerustgesteld, en bedanken de machinist voor zijn uitleg.
De rit van Mariënberg naar Almelo verloopt ditmaal in een rustiger tempo en zonder opvallende gebeurtenissen. We komen aan in Almelo om 20:18 uur. Al met al hebben we nu 4 uur op en langs het spoor doorgebracht, voor een half uur Vlindertuin in Emmen!
Ik denk dat we de volgende keer weer met de eigen auto gaan, dat is veel sneller en veel minder vermoeiend.
--------------------------------------------------------------------------------
